Rekonstrukcja siodła z XV wieku odkrytego w Wieluniu

Siodło zostało odkryte podczas badań archeologicznych na starówce w Wieluniu w latach 2010/2011. Prowadzący badania Bogusław Abramek, ówczesny dyrektor Muzeum Wieluńskiego, archeolog przez kilkadziesiąt lat prowadził bardzo wiele prac badawczych na ziemi wieluńskiej. Siodło jest datowane na przełom XIV i XV wieku. Prawdopodobnie jest to wytwór polskich rzemieślników. Świadczy o tym między innymi charakterystyczna izolacja terlicy przy pomocy kory brzozowej. Konstrukcja siodła jest bardzo ciekawa i zawiera elementy charakterystyczne dla tradycji wschodniej jak również zachodniej. Siodło posiada bardzo dobrze wyprofilowany łęg przedni i tylny, a kąt nachylenia ławek jest niemal idealny. Fachowość wykonania całego siodła świadczy o bardzo wysokim kunszcie rzemieślników, którzy je sporządzili i w niczym nie ustępuje współczesnym siodłom. Po wykonaniu kopii siodła przeprowadzone zostały próby z udziałem jeźdźców i koni (konik polski). Efekty były zadziwiające. Współcześni jeźdźcy po krótkim użytkowaniu siodła jednogłośnie stwierdzili, że jest ono idealnie wyprofilowane. Jedynym mankamentem całego projektu był brak badań dendrochronologicznych, które jednoznacznie pozwoliłyby wydatować zabytek.

Być może w tym przypadku mamy do czynienia z najstarszym polskim siodłem zachowanym w całości w tak dobrym stanie.